29.4.15

Dingen die je beter /wel/ tegen iemand met kanker kan zeggen || pt2

Ik begin eerst maar even met iedereen bedanken voor het lezen, delen en reageren (Facebook, Instagram, mail) op mijn vorige blogpost. Er waren bijna 2 DUIZEND mensen TEGELIJKERTIJD online op mijn blog, WOW! Ik had dit echt nooit verwacht. Alle reacties van iedereen zijn zo lief en ik ben nog steeds helemaal in de wolken. (jaja, nog 47 dagen!) 

PS: Vergeet niet om mijn Facebook pagina een duimpje omhoog te geven! ;) <---

Een tijdje geleden plaatste ik een artikel waarin ik vertelde over de dingen die vaak te horen kreeg en ik niet zo fijn vond om te horen. Dit werd best wel goed gelezen en mensen wilden graag weten wat ze beter wel tegen mij, en anderen, kunnen zeggen. Nou is het niet zo dat ik hier een lijstje met 9 dingen op ga zetten. Ik kan geen eens 9 dingen bedenken, nou ja, ik kan ze wel bedenken, maar dat is weer voor iedereen anders.

Ik vond en dat vind ik nog steeds, het heel fijn om niet over de ziekte te praten. Er zijn natuurlijk momenten dat het wel moet en dan vind ik het ook helemaal geen probleem. En natuurlijk mag je vragen hoe het met me gaat, maar niet als dat de enige vraag is en het gesprek daarna over is. Ik vind het fijn als mensen met me praten en leuke dingen vertellen. Leuke dingen die zijn hebben gedaan of nog moeten doen. Ik vind het fijn als mensen spontaan naar me toe komen en me vragen of ik nog plannen heb. Ik vind het fijn wanneer mensen mij ergens mee naar toe vragen, niet dat ik mensen moet vragen. Maar veel mensen zijn nog bang, dat snap ik. Maar ook weer niet. Ik ben een normaal meisje van 16 die een iet wat ander leven heeft dan de rest, maar dat betekent niet dat mijn leven niet leuk en vaak onbezorgd (oeps) mag zijn. 

Het aller belangrijkste is dat je nooit contact verliest met iemand. Ik kon soms wel een week niet praten met mijn beste vriendin, maar daarna gingen we weer vrolijk verder praten. Helemaal geen contact hadden we nooit, het lag er natuurlijk ook aan hoe het met mij ging. Vaak als ik in het ziekenhuis lag had ik naast mijn familie die kwam en de verpleegsters verder geen contact. Ik had en heb nog steeds mijn momenten dat ik geen zin heb in Whatsapp, Facebook of Instagram, gewoon omdat ik het nog steeds moeilijk vind om de goede mensen van de slechte te scheiden. 

In het begin vond ik het zelf ook heel lastig om met mensen te praten. Vaak was het omdat ik zelf ook niet wist wat ik tegen ze moest zeggen. Ik vond het zo gek om ineens over iets heel anders zoals de finale van The Voice of Holland te gaan praten terwijl er iets heel anders speelde, iets wat best wel erg was. Maar omdat ik er al bijna de hele dag meebezig was, veel operaties, onderzoeken, scans en vaak vervelende gesprekken had was het juist veel fijner om even aan iets heel anders te denken. Ik vond het fijn als mensen mij vertelden hoe het met hen ging, wat ze hadden gedaan, of er op school nog dingen waren gebeurd, want ja, ik kreeg niks meer mee. 

Wees spontaan, blijf jezelf en verander niet omdat iemand anders ineens een ziekte heeft en kaal is. Ik had met mijn vriendinnen ook de momenten dat we moesten huilen, maar we hebben zoveel meer momenten gehad dat we heel hard moesten lachen omdat iemand anders mijn pruik op had of om de foto's die ik maakte in het ziekenhuis als ik me verveelde. Het is een rot tijd, maar die kan je zelf weer beter maken. Ook al is het heel zwaar en denk je dat er geen einde aankomt, als je samen bent gaat de tijd veel sneller. Als mijn vrienden op bezoek waren gingen we soms alleen Tommy Teleshopping kijken en daarmee konden we ons al heel erg vermaken. Met de rolstoel door de gangen crossen is trouwens ook echt een aanrader! Aangezien mijn wereld heel klein was, waren de kleine dingen die mensen voor me deden al heel groot. 


"Our greatest weakness lies in giving up. The most certain way to succeed is always to try just one more time." - Thomas A. Edison