4.11.14

Even alles vergeten

Maandag, 3 november, 21:00

Eindelijk zag ik mijn grote, grote, grote held en mijn favoriete ginger; Ed Sheeran.

Meteen toen ik hoorde dat Ed naar Nederland zou komen met zijn tour wist ik al meteen dat ik daar bij moest zijn! Ed is al zo lang mijn held en ik vind zijn muziek echt geweldig, ik was daarom ik erg blij toen ik samen met mijn stiefzus staanplaatsen had bemachtigd. Helaas was mijn hele droom bijna verpest, omdat het niet zeker was of ik wel naar het concert kon door die stomme kanker. De kaarten hadden we bijna een jaar geleden gekocht, toen ik nog helemaal niet ziek was. Maar ja, je snapt wel dat iemand met kanker niet makkelijk kan gaan staan tussen nog een paar duizend andere mensen. Gelukkig konden we met Mojo, de entertainment organisator, regelen dat we rolstoelplekken kregen. Dus ik kon lekker met m'n wheelie rollen naar de zaal en rustig plaats nemen. Ook zou ik nog op de dag van het concert chemo krijgen, maar omdat mijn witte bloedcellen te laag waren werd mijn chemo een week uitgesteld en had ik dus geen chemo op de dag van het concert. Zo zie je maar weer, elk nadeel heeft z'n voordeel.

"When your legs don't work like they used to before, 
And I can't sweep you off of your feet, 
Will your mouth still remember the taste of my love?
Will your eyes still smile from your cheeks?"

Stipt om 21:00 kwam Ed het podium op en meteen vergat ik alles even. Al m'n zorgen, de hele ziekte en voor even was ik weer gewoon "Lucinde" en niet "Lucinde met kanker". Ik voelde me ineens veel vrijer en veel gelukkiger. Ik had zolang uitgekeken naar dit concert, dacht even dat ik er niet naartoe kon, maar uiteindelijk stond ik daar wel, of nouja, zat. Het concert was écht geweldig en ik overdrijf niet als ik zeg dat dit een van de beste avonden was uit m'n leven. De hele sfeer, alle mensen, de muziek, alles was gewoon geweldig. Precies zoals ik het in m'n hoofd had, maar dan nog beter.

"You know I'll fight my corner, 
And that tonight I'll call ya,
After my blood is drowning in alcohol,
No, I just wanna hold ya." 

Samen met zijn loopstation verzorgde Ed het concert helemaal alleen en wist hij meteen het hele publiek mee te krijgen. Hij liet ook nog eens een speaker ontploffen, maar ach, het is Ed Sheeran dus dan mag het. Niet alleen speelde hij zijn eigen songs, maar ook een mashup van zijn eigen nummer "Runaway en "Everybody" van de Backstreet Boys en een mashup van zijn "Don't" samen met "No Diggity" van Blackstreet. Ook speelde hij "All of the Stars", een nummer door hem geschreven voor de film "The Fault in our Stars", die deels is opgenomen in Amsterdam. Mijn eigen favoriet was "Tenerife Sea", dat vind ik een van z'n mooiste nummers en ja, daar moest ik heel erg bij huilen...

"You look so wonderful in your dress,

I love you hair like that.

The way it falls on the side of your neck

Down your shoulders and back." 


Maar Lucinde zou Lucinde niet zijn als ze ondanks al het huilen ook ontzettend heeft genoten van het concert en dat ze eindelijk weer even blij was, super veel heeft gelachen en super veel leuke nieuwe mensen heeft ontmoet. Waarom schreef ik dat in de 3e persoon enkelvoud?



Hieronder nog wat foto's met vriendinnen en wat dingen die ik heb gekocht bij het concert! 















<3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3 <3
Eindelijk gemeet na al die tijd, houd ontzettend veel van jullie! X




Shortje en tour shirt 











 



Beanie en "I'm A Mess" Tanktop









"People always say 'never talk to people on the Internet', but honestly, it's the best thing I ever did."