4.3.15

Meeting my best friends for the first time + belangrijke scans + update pijn

“I dislike the phrase “Internet friends,” because it implies that people you know online aren’t really your friends, that somehow the friendship is less real or meaningful to you because it happens through Skype or text messages. The measure of a friendship is not its physicality but its significance. Good friendships, online or off, urge us toward empathy; they give us comfort and also pull us out of the prisons of our selves.” 

- John Green

((Gefilmd met m'n GoPro Hero 3))




Zondag ging ik voor het eerst mijn vriendinnen ontmoeten die ik heb leren kennen via het Internet. Deze vriendinnen zijn heel erg belangrijk voor me, want ook al wonen ze aan de andere kant van Nederland, ze zijn er altijd voor me. 







Morgen heb ik een aantal hele belangrijke scans in het UMCG. Ik ben heel erg zenuwachtig en bang voor de  uitslag. We zullen zien hoe het verloopt maar natuurlijk hopen we op een positieve uitslag en wordt het niet weer een tegenslag zoals de vorige keer. 

Ik voel me een beetje 50%, de laatste tijd heb ik veel en vaker last van m'n darmen. Op de een of andere manier krijgen we dat maar niet onder controle. Nu gaat het wel, maar over een paar minuten kan ik weer gillend en huilend op de wc zitten. Een week geleden ging het even helemaal niet goed. In de nacht kreeg ik heel, heel, heel veel pijn. Eerst dacht ik dat het wel weer over zou gaan, maar dat was niet zo. Ik liep naar beneden en vreesde alweer voor het ergste. M'n moeder kwam meteen haar bed uit, ze zag dat het fout zat. Ik trok het niet meer. Ik kreeg weer een aanval en raakte, zoals gewoonlijk, weer in een soort trans. Ik kon niet meer normaal praten, gilde alles bij elkaar, ging om me heen slaan en bleef maar roepen dat ik dood wilde. Mijn moeder besloot haar vriend te bellen. Die kwam meteen naar ons toe. Wij wisten niet dat hij zijn auto aan zijn zoon had uitgeleend, dus moest hij naar ons komen lopen. Ondertussen ging ik steeds meer gillen en huilen, moest spugen en draaide helemaal door. Ik mocht ook geen pijnstillers meer, want ik had de dosis die ik mocht hebben al gehad. Na een paar uur ging het beter. Ik kalmeerde en de pijn zakte af. Om 3 uur 's nachts lag ik weer in m'n bed en kon rustig gaan slapen. 

Dit is het dan weer even voor nu, morgen zal ik vertellen hoe de scans gingen en de uitslag zal nog een paar dagen duren. 

X. 
Lucinde